Regelmatig ben ik bij psychologen en praktijkondersteuners geweest. Meerdere keren heb ik verschillende medicijnen gehad omdat ik in de knoop zat met mezelf. Ik voelde me vaak rot en had slechte gedachtes. Maar waarom eigenlijk? Ik had geen idee. Ik wilde me beter voelen maar tegelijkertijd begreep ik mijn eigen gevoel niet en durfde ik me niet volledig open te stellen wat resulteerde in dat ik zei: “Het gaat goed, ik voel me zoveel beter nu.” Maar was dit ook zo? Nee, eigenlijk niet, maar dan was ik er maar weer vanaf. Het helpt toch allemaal niet.

Toen ik voor het eerst hoorde over paardencoaching geloofde ik hier niet echt in en was ik er erg sceptisch over. Ik reed al jaren paard, maar wist niet wat paarden nu echt voor je kunnen betekenen. Ik kwam altijd mijn rondje rijden, verzorgde het paard en ging weer naar huis. Ik ben me nooit bewust geweest van het feit dat ik best veel spanning met me mee droeg. Voor mij was het normaal om me zo te voelen.
Tot die keer dat ik voor het eerst in de bak stond met het paard. Het was erg confronterend. Waar ik altijd zei dat het goed ging of een ander antwoord gaf als ik daadwerkelijk dacht, kwam ik er deze keer niet zo makkelijk mee weg; het paard keek dwars door me heen.

Ik zal niet zeggen dat ik nooit meer last heb van spanning en me altijd geweldig voel, maar dankzij de paardencoaching weet ik dit nu wel te herkennen en ermee om te gaan, in plaats van het weg te stoppen. Bij mij was dit het enige dat mij echt heeft geholpen en ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren! Door deze ervaring ben ik ook heel anders naar paarden gaan kijken en ben ik van plan om nog lang van deze gave dieren te mogen genieten!