Rob Koster – Cambodja Veteraan
De paardencoaching heeft mij meer inzicht in mijzelf gebracht en ervaringen naar boven gehaald die ik al heel lang had weggestopt.
Ik heb nu gevoelens een plaatsje kunnen geven. Door dit alles kreeg ik meer ruimte in mijn hoofd, waardoor ik aan mezelf kon werken en positieve activiteiten kon ontwikkelen, zodat mijn blik meer naar buiten werd gericht. Letterlijk naar buiten, want ik durfde weer naar buiten te gaan en kon de buitenlucht weer ruiken.
In de bak staan met een paard of pony geeft op zich al rust; je voelt je geaccepteerd door het paard. Als je het nog niet hebt meegemaakt dan klinkt het misschien gek, maar je voelt ook een soort connectie met het grote en indrukwekkende dier. Een fijn gevoel dus.
Caprilli is een fijne plek om te komen; het voelt er veilig en je voelt je gezien door de vakkundige medewerkers .
Rob Koster, Cambodja Veteraan
Mijn ervaring met Caprilli en hun paarden heeft mij veel gebracht. Het heeft gezorgd voor rust in mijn ptss en het beter handelen van mijn gedrag. Het uitwisselen van een bepaalde energie tussen het paard en mij als persoon, daar reageer ik goed op. Het paard wil rust en spanningsvrij zijn, dan kan het weer doen wat zij/hij wil. En ik wil dat ook. De paardencoach leest als het ware het spiegelen van het paard en kijkt dan ook naar de persoon om wie het gaat. Door op een bepaalde manier te vragen naar mijn leven, onder andere voor wat betreft de ptss, kwam ik vaak tot verrassende inzichten en gedachten. Dat doen ze bij Caprilli heel goed. De paarden zijn met zorg uitgekozen en reageren goed op de persoon in de bak. Je merkt dat de paarden het fijn vinden wat ze doen en de angst wegnemen bij mensen door ze voorzichtig te benaderen.
De volgende dag begon Sylvia met de vraag; “Met welk paard willen jullie vandaag graag werken? Een sportpaard, een werkpaard, groot of klein?” Voor mij maar één duidelijk antwoord: een groot werkpaard! En meeste stemmen gelden… Ja hoor; daar kwam ‘Rabella’, een grote donkere dame met een stevige kont. Wat mooi! De hele groep keek al naar mij; word je al verliefd? Ik werd wel al blij van haar aanwezigheid en dat werd alleen maar meer toen ik bij haar in de bak mocht gaan. Ik begon weer met wat slenteren waarna Rabella me al snel de pas afsneed en blokkeerde. Ik wilde tegen haar aan gaan staan om contact met haar te maken. Hier was de dame niet van gediend. Wel mocht ik haar hoofd en hals strelen. Hierop reageerde zij door haar hoofd zachtjes tegen het mijne te duwen. En wéér stond ik met de neuzen tegen elkaar en keken die grote ogen bij me naar binnen. Koud en warm tegelijk, totale ontspanning en rust.
In 2017 heb ik voor het eerst kennis mogen maken met paardencoaching. Helemaal open ging ik naar Caprilli om daar helemaal onder de indruk weer vandaan te komen. Wát een bijzonder gevoel dat de paarden bij mij losmaakten. Emoties in allerlei gradaties, maar vooral de ruimte die het me gaf in mijn eigen ik… Klachten waar ik al heel lang mee liep werden zachter of kon ik een plek naar de achtergrond geven. Dit gevoel van in je eigen kracht staan met behulp van het paard, dat geeft zo’n goed gevoel.
