Het nieuws over de mentale uitdagingen van jongeren houdt me al maanden bezig. 70.000 jongeren die thuis zitten, uitgevallen van school. Dat aantal is schokkend. Maar wat me vooral raakt, is wat er achter die cijfers schuilt: 70.000 verhalen van jonge mensen die vastlopen, die de druk niet meer aankunnen, die misschien al lange tijd onzichtbaar worstelen. En dan heb ik het nog niet eens over de duizenden jongeren die nog wél op school zitten, maar dagelijks met spanning en stress proberen te functioneren.

Een generatie gevangen in spanning

De laatste jaren merken wij dat we steeds meer jonge deelneemsters krijgen aan onze opleidingen. In mijn gesprekken met deze jonge meiden hoor ik vaak dezelfde thema’s terugkomen: prestatiedruk, sociale onzekerheid, een vol hoofd. Ze vertellen me dat ze zichzelf kwijt zijn, of simpelweg uitgeput raken van het proberen om alle ballen in de lucht te houden. Dit beeld komt niet alleen voort uit persoonlijke ervaringen, maar wordt ook bevestigd door de media en onderzoeken die de druk op jongeren steeds verder onderstrepen.

Wat mij echter het meeste opvalt, is hoe diep de spanning bij deze jongeren zit. Het is niet alleen de dagelijkse stress, maar ook een dieperliggende, opgeslagen spanning. Emoties die nooit echt aandacht hebben gekregen. Stress die zich vastzet in het lichaam en langzaam een blokkade vormt. Veel van deze jongeren hebben nooit geleerd hoe ze die spanning kunnen loslaten;  simpelweg omdat niemand het hen heeft laten zien.

Spanningen onbedoeld doorgeven

Als moeder weet ik hoe graag je het beste wilt meegeven aan je kinderen. Je wilt dat ze zich veilig voelen, zich kunnen ontwikkelen, en gelukkig zijn. Maar hoe hard je ook je best doet, je kunt niet altijd voorkomen dat je je eigen zorgen en stress onbedoeld op hen overbrengt. Ik heb het zelf meegemaakt. Er waren momenten waarop ik dacht: “Zeg ik het wel of zeg ik het niet?” Het idee dat ik mijn kinderen niet met mijn problemen wilde belasten, leek verstandig, maar ik besef nu dat het soms juist averechts werkte.

Kinderen voelen stress haarfijn aan, net zoals paarden dat doen. Maar waar een paard het simpelweg spiegelt, gaat een kind er vaak zijn eigen verhaal van maken. En hoe verdrietig dat ook is, kinderen leggen de schuld regelmatig bij zichzelf. “Mama is verdrietig, dat zal wel mijn schuld zijn.” Terwijl een kind daar natuurlijk helemaal niets aan kan doen! Dat onbewuste mechanisme laat zien hoe belangrijk het is om open te zijn over wat er speelt, zonder hen daarmee te overladen. Het is een balans die ik, net als veel andere ouders, elke dag probeer te vinden.

Onze eigen natuur

Wat me steeds weer raakt in mijn werk met paarden, is hoe zij zonder woorden en heel direct precies de kern raken. Ik zie hoe jongeren én volwassenen in contact met een paard weer dichter bij zichzelf komen. Paarden vragen niets, maar reageren wel op alles wat we onbewust uitstralen. Ze spiegelen onze spanning, maar ook onze momenten van rust.

Het is alsof ze ons helpen herinneren aan wat we van nature zijn: ontspannen, in balans, en aanwezig in het moment. In die interactie met het paard zie ik vaak een eerste glimp van wat mogelijk is. Niet door te pushen, maar door te laten zien hoe het ook anders kan. Het is een weg terug naar wie we zijn, voorbij de laagjes stress en verwachtingen die we door de jaren heen hebben opgebouwd.

Een hoopvol initiatief

Met deze inzichten in gedachten starten we in 2025 met het pilotproject Back on Track, een initiatief waarin we jongeren met mentale uitdagingen begeleiden via paardencoaching. Wat dit project uniek maakt, is dat het wordt uitgevoerd door onze vier Junior Caprilli coaches – jonge, talentvolle paardencoaches die zelf dicht bij de belevingswereld van deze jongeren staan.

Het doel van Back on Track is om jongeren te ondersteunen bij het vinden van balans, het terugkeren naar school of werk, en het herontdekken van hun kracht. Door samen te werken met paarden leren jongeren hoe ze spanning kunnen loslaten, zelfvertrouwen opbouwen en een gezonde basis creëren voor hun toekomst.

Maar dit project is meer dan een eenmalige interventie. Met deze pilot willen we ervaring opdoen en het programma Back on Track schaalbaar maken, zodat we het kunnen uitrollen door heel Nederland. Met een team van Junior coaches hopen we zo veel mogelijk jongeren te bereiken en te ondersteunen.

Samen vooruit

De uitdagingen waar jongeren vandaag mee te maken hebben, zijn complex. Maar als ik iets heb geleerd in mijn werk, is het dat kleine veranderingen een groot verschil kunnen maken. Misschien begint het bij onszelf: bewuster omgaan met de spanning die we met ons meedragen, ons realiseren wat we doorgeven, en ruimte maken voor echtheid; bij onszelf én bij onze kinderen.

In de ontmoeting met paarden zie ik steeds hoe krachtig het kan zijn om even stil te staan. Niet alleen voor jongeren, maar ook voor ons als volwassenen. Misschien is dat een uitnodiging voor ons allemaal: durven we wat vaker stil te staan en te luisteren naar wat er werkelijk speelt? Ik denk dat we daarmee al een wereld van verschil kunnen maken.

Sylvia | Caprilli